Czarownica

Znaczące wydaje się, że Michelet pisze o tej jednej czarownicy, jednej postaci, niezmiennej od czasów średniowiecza, ba, czasów starożytnych. Robi to w znanym już czytelnikom jego prac stylu: barwnie, z rozmachem, dramatycznie, wręcz patetycznie. Opisuje czarownictwo jako formę rebelii przeciwko zastanemu porządkowi (także porządkowi proponowanemu przez Kościół). Zniewolony, uciskany lud wykreował postać czarownicy jako remedium na wszystkie swoje opresje i nieszczęścia. Czarownica, lekarka ludu i prekursorka medycyny, istnieje „od czasów rozpaczy”, pisze Michelet. Krytykuje jednocześnie pisma wczesnonowożytnych inkwizytorów jako jednostronne „brednie” i kreśli bardzo romantyczną wizję swojej tytułowej bohaterki, oblubienicy szatana, która czyniła tyle złego, co dobrego. Była w tym czynieniu mocno egalitarna: „Wszyscy się do niej schodzą. Nikt się nie wstydzi. Mówią bez ogródek, żądają od niej życia, żądają śmierci, leków, trucizn”.

Wspomniana niechęć autora do Kościoła katolickiego znalazła wyraz w wielu jego pismach i choć Michelet zgadzał się z Jarckiem i Monem, że do czasów Europy nowożytnej przetrwała wyłącznie zdegenerowana forma dawnych wierzeń, to jednak i tak stawiał ją wyżej niż religię chrześcijańską, a już szczególnie tę w wydaniu rzymskokatolickim. Czarownica to zatem nie tylko pełne pasji spojrzenie na formowanie się porządku społecznego, ale i opowieść o różnych formach duchowego i religijnego przywództwa nad ludem od czasów najdawniejszych. Czarownica, która „z dawnych bogów poczęła nowych”, staje się oblubienicą diabła, archetypiczną buntowniczką, która za swoją naturę i mądrość, wedle Michelet’go, otrzymuje okrutną nagrodę: masowe donosy, męki tortur i śmierć na stosie - dr Joanna Malita-Król z przedmowy do nowego wydania.

Spis treści:

Jules Michelet i jego pełna pasji wizja przeszłości – przedmowa do nowego wydania autorstwa dr Joanny Mality-Król
Wstęp

KSIĘGA PIERWSZA

• I Śmierć bogów
• II Rozpacz średniowiecza
• III Diabełek domowego ogniska
• IV Pokusy
• V Opętanie
• VI Pakt
• VII Król umarłych
• VIII Książę natury
• IX Szatan lekarzem
• X Uroki – napoje miłosne
• XI Komunia buntu – sabaty – „czarna msza”
• XII Miłość – śmierć – szatan znika

KSIĘGA DRUGA

• I Upadek czarownicy – szatan rozmnożony, zwulgaryzowany
• II Młot na czarownice
• III Sto lat tolerancji na ziemi francuskiej – reakcja
• IV Czarownice baskijskie (1609)
• V Szatan staje się duchownym
• VI Gauffridi (1610)
• VII Opętane z Loudun – Urban Grandier (1632‑1634)
• VIII Opętane z Louviers – Magdalena Bavent (1633‑1647)
• IX Triumf szatana w XVII wieku
• X Ojciec Girard i Katarzyna Cadière (1730)
• XI Cadière w klasztorze(1730)
• XII Proces Katarzyny Cadière (1730‑1731)
• Epilog
• Noty i objaśnienia
• Źródła bibliograficzne