Krytyka i narracja. Pisma o literaturze

Walter Benjamin (1892–1940) był niemieckim intelektualistą, pochodził z asymilowanej zamożnej rodziny żydowskiej. Od 1932 roku przebywał jednak poza terytorium Niemiec. Jego przedwcześnie zakończone życie (zmarł lub popełnił samobójstwo podczas ucieczki z Francji przed nazistami) zaowocowało obfitością pism, które złożyły się na „dzieła zebrane” liczące kilka tysięcy stron. Główne jego teksty zostały już przetłumaczone na język polski, ale przekłady obejmują przede wszystkim teksty o filozofii kultury i autobiograficzne (jak "Berlińskie dzieciństwo na przełomie wieków" czy "Dziennik moskiewski"). W niniejszym tomie przedstawiono wybór pism Benjamina dotyczących literatury. Tom obejmuje spektrum od czysto akademickiej pracy na temat pochodzenia języka przez analizy międzywojennego stanu literatury w Niemczech, Francji i Rosji aż po własne utwory literackie Benjamina. W wyborze wyeksponowano głównie teksty najdojrzalsze, z lat trzydziestych XX wieku. Znaczna ich część nie była publikowana za życia autora i ukazała się dopiero w jego pośmiertnych dziełach zebranych. Benjamin był pisarzem niezwykle wszechstronnym. Jak się jednak wydaje, literatura stanowiła główną sferę jego zainteresowań, a własne próby literackie (opowiadania, satyry, dramaty, a nawet cykl kilkudziesięciu sonetów) zajmują istotne miejsce w całokształcie jego dzieła.