Numerologia I-Cing - Albert Huang

"Numerologia I-Cing" Mistrz Albert Huang. Aby dotrzeć do sedna przepowiedni I Cing autor podaje wiele unikalnych bezcennych informacji, uczy jak interpretować linie heksagramów, uchyla tajemnice dotarcia do ukry-tego przesłania starożytnej sztuki wróżebnej. Celem I Cing jest pomoc człowiekowi na drodze ku doskonałości, szlachetności i kreatywności.

Heksagramy Księgi Przemian są modelem zarówno istnienia rzeczy w świecie, jak i modelem działania naszego umysłu. Opis taki mógłby śmiało być zaliczony do nauki, do naukowego obrazu świata. Księga Przemian odchodzi jednak od nauki w tym momencie, kiedy wiedzę o czymś zewnętrznym każe nam uzyskiwać poprzez skupienie, przez medytację i... o zgrozo racjonalistów! przez rzucanie monetą. (...) I choć nie ma przyczynowego związku między liczbą patyków w garści a przyszłym powodzeniem, (...) to jednak doświadczenie każdego, kto poważnie korzystał z tych pozornie losowych (...) porad Księgi Przemian, uczy, iż zdumiewająco często rady te są trafne, a także pokazują coś, co racjonalny umysł gotów był (...) pominąć, mianowicie całościowy obraz stanu rzeczy.

Fragment książki:

Przedmowa o numerologii, Księdze Przemian i przewidywaniu przyszłości

Książka ta należy do magii i światopogląd, jaki przedstawia, jest magicznym sposobem widzenia świata. Magia kojarzy nam się z cudami, a to dlatego, że cuda akceptuje, inaczej niż nauka, która w cuda z założenia nie wierzy. Jednak cudowność nie oznacza dowolności. Przeciwnie, magiczne sposoby badania świata, orzekania o nim i poddawania go własnej woli, są ścisłe i trzymają się reguł. I właśnie przykładem magii, opartej na regułach równie rygorystycznych jak programowanie komputerów, jest system chińskiej Księgi Przemian.
Księga Przemian zawiera 64 heksagramy i wróżebne orzeczenia do nich. Heksagram jest układem sześciu linii, z których każda może być narysowana jako ciągła lub przerywana. Współczesny fizyk powiedziałby, że taka linia występuje w jednym z dwóch możliwych stanów, podobnie jak w jednym z dwóch możliwych stanów występuje elektron albo bramka logiczna w procesorze. Linii tych jest sześć i heksagram, który tworzą, służy jako model czegokolwiek, jakiegokolwiek systemu, w którym wyróżnić można sześć składowych części, faz rozwoju lub poziomów. Przykład? Pierwszy, jaki przychodzi do głowy (i który mieli już na myśli starożytni autorzy Księgi Przemian) to państwo. Najniższa linia w heksagramie przedstawia lud. Linia druga - lokalnych zarządców, starostów, jakbyśmy ich ze staropolska nazwali. Linia trzecia, to ci, którzy są w ruchu, a więc kupcy i wszelcy inni pośrednicy. Linia czwarta to ministrowie u boku króla. Piąta to sam monarcha i jest to linia, podobnie jak osoba władcy, główna w heksagramie. I jest jeszcze linia szósta, oznaczająca mędrców i ich nauki. Kiedy linia heksagramu jest ciągła, dany poziom państwa jest naładowany energią, jest źródłem siły i inicjatywy. Kiedy linia jest przerywana, odpowiedni poziom jest bierny i czeka na rozkazy lub bieg wydarzeń. I tak, kiedy wszystkie linie są słabe - przerywane, a tylko królewska linia piąta silna - ciągła, oznacza to taki stan państwa, w którym wszyscy czekają na rozkazy władcy, od którego wszystko zależy i który wszystkim trzęsie. (To jest heksagram nr 8, "Trzymanie się razem".) A kiedy silną - ciągłą będzie do tego najwyższa szósta linia, dostaniemy heksagram nr 20, "Kontemplacja", i jest to obraz zupełnie innego władcy: takiego, który przede wszystkim wypełnia wolę przodków i dba, by prawo było wykonywane. Ale jeśli tylko jedna najwyższa linia będzie ciągłą, nie będzie już królestwa, tylko wspomnienie po nim, zapisane w pamięci i w księgach, więc nic dziwnego, że heksagram ten (nr 23) dostał tytuł "Rozpad". Podobnie pod heksagramy podstawić sobie możemy firmę, partię, organizację, rodzinę, siebie samego - to znaczy stan własnej psychiki - i fascynującym będzie, jak obraz ten zmienia się i wyznacza coraz to inne sytuacje, w miarę jak przechodzimy do kolejnych heksagramów. Dawnym chińskim wróżbitom udało się stworzyć przejrzysty model rzeczywistości, który w dodatku jest dynamiczny i przedstawia świat w nieustannym ruchu. Bo heksagramy, podobnie jak ich składowe - linie i połówki heksagramów, trygramy, nie są rzeczami: trwałymi i statecznymi, ale fazami przemiany.
Rzeczywistość widziana przez pryzmat Księgi Przemian jest w ruchu i przejściowy spoczynek też jest tylko fazą tego ruchu. W modelu heksagramów zmiana polega na czymś najprostszym: linia ciągła staje się przerywaną, a przerywana - ciągłą. Więc, zauważmy, w wyniku zmiany jednej, dwóch... sześciu linii każdy heksagram może przekształcić się w każdy. Rozkwit od upadku, szczęście od nieszczęścia dzieli tylko kilka kroków. Jakże blisko jesteśmy tego, czego uczy nas codzienne doświadczenie i jak daleko od obrazu odrębnych sił Dobra i Zła, który tak zawładnął wyobraźnią Zachodu. Bo też Księga Przemian daje nam okazję zapoznania się z alternatywną cywilizacją, z innym wzorem pojęć, wyobrażeń, ścieżek krążenia myśli, niż nasz własny, ukształtowany wokół Morza Środziemnego. Ostatnia księga Pisma Świętego, Objawienie św. Jana, kończy się wizją wiecznego Jeruzalem, zbudowanego z niezniszczalnych kamieni dla paru tysięcy wybranych, którzy odtąd wieść będą żywot wolny od... cierpienia? śmierci? - wolny przede wszystkim od przemiany. Żaden taki obraz nie znalazł się w centrum myśli chińskiej, która owszem, zmianę usiłowała (z powodzeniem) uchwycić, opisać i przewidzieć, ale nigdy nie wyczekiwała, by zmiany dobiegły do ostatecznego końca. Przemiana jest konieczna, należy do natury rzeczy. Kiedy elementu twórczego, zwanego jang, tego który w heksagramach jest przedstawiany jako linia ciągła, jest zbyt wiele, zamienia się on w swoje przeciwieństwo - w linię przerywaną, żywioł in. I odwrotnie: żywioł in, kiedy jest w nadmiarze, staje się jang. Kiedy rzecz jakaś rozwinie się do swego pełnego kształtu, czeka ją schyłek i przemiana we własne przeciwieństwo. W ten właśnie sposób, jakby dostarczając ilustracji Księdze Przemian, pewien polski przywódca z więźnia stał się czczonym w świecie autorytetem, po czym z autorytetu błaznem. Podobnie armia sąsiadującego z nami do niedawna imperium z postarchu świata nagle stała się zbiorowiskiem pordzewiałej blachy.
Nie ulega wątpliwości, że heksagramy Księgi Przemian są modelem zarówno istnienia rzeczy w tym świecie, jak i modelem działania naszego umysłu. Opis rzeczy, "podukładów" ze świata, jest sprawą nauki. Księga Przemian nie do nauki się jednak zalicza, lecz do magii, a magia zaczyna się od tego momentu, kiedy wiedzę o czymś zewnętrznym uzyskujemy poprzez skupienie, przez medytację i... o zgrozo racjonalistów! przez rzucanie monetą, albo - co jest sposobem bardziej zaawansowanym - przez przeliczanie reszt z wiązek patyków dzielonych na ślepo do dwóch rąk. I choć nie ma przyczynowego związku pomiędzy liczbą patyków w garści, a przyszłym powodzeniem wojennej wyprawy (w dawnych czasach) lub handlowego przedsięwzięcia (dzisiaj), to jednak doświadczenie każdego, kto poważnie korzystał z tych pozornie losowych, na chybił trafił wyciąganych rad Księgi Przemian, uczy, iż zdumiewająco często rady te są trafne, a także pokazują coś, co racjonalny umysł gotów był w swej prostolinijności pominąć. Księga Przemian jest więc magicznym sposobem poznawania świata (i własnego wnętrza) i co również ważne, znakomicie oswaja z magią jako taką i przygotowuje do magicznego oglądu świata, w myśl którego rzeczy łączy nie tyle siła i przyczyna, co znaczenie i rodzinne podobieństwo. Jak wszystko, co należy do obszaru magii, Księga Przemian wymaga oswojenia się z nią i oswojenia jej przez tego, kto ją czyta i stosuje. Wymaga dostrojenia umysłu do niej. Dlatego prócz samej Księgi i objaśnień do niej (bo dzieło to, spisane około trzech tysięcy lat temu, bez objaśnień od dawna już byłoby zbyt mało czytelne) konieczne są książki pozwalające wniknąć w matematyczny formalizm Księgi Przemian, przez który rozumiem jej heksagramy, trygramy i poszczególne linie oraz ich możliwe przekształcenia, a także powtarzające się w tekście jak echo hasła w rodzaju "pomyślny los" lub "nie ma ujmy".
Książka niniejsza jest właśnie takim wprowadzeniem w matematyczną strukturę Księgi, ale pamiętać należy, iż chodzi tu o matematykę magiczną, gdzie formalne obiekty naładowane są znaczeniem i to takim znaczeniem, za którym idzie wiedza, władza i moc. Dlatego - trafnie - w tytule użyto słowa "numerologia". Jednak także trzeba wiedzieć od początku, że jest to inna numerologia, niż ta, którą stworzyli śródziemnomorscy pitagorejczycy, hermetycy i kabaliści i lepiej jej nie naginać mechanicznie do wzorów znanych z zachodnich nauk tajemnych.
Wojciech Jóźwiak, 29 grudnia 2001