Joga jako terapia. Zastosowanie w określonych dolegliwościach

Joga jako terapia. Zastosowanie w określonych dolegliwościach

'Skomplikowana budowa ciała ludzkiego uczyniła zeń instrument łatwy do rozstrojenia. Zadaniem medycyny jest nastrojenie tej ciekawej harfy ludzkiego ciała, przywrócenie jej Harmonii” – pisał Francis Bacon, jeden z pierwszych filozofów renesansu, który uważał, że człowiek nie jest niewolnikiem losu, że może go bowiem kontrolować i na niego oddziaływać. Każde świadome oddziaływanie jest rodzajem terapii, korekty czy poprawy zastanego stanu. Taki też cel przyświeca autorom niniejszego podręcznika.

Można byłoby spytać, jak joga może być terapią i w jakiej mierze? Sam termin „terapia” ma wiele znaczeń i bez wątpienia wpisuje się w każdą zaplanowaną i systematyczną aktywność skierowaną ku swojemu ciału czy procesom mentalno-emocjonalnym. Jeśli pragniemy sobie pomóc i decydujemy się na taki czy inny zestaw ćwiczeń fizycznych czy psychicznych, to bez wątpienia jest to terapia w tym najpiękniejszym znaczeniu, w znaczeniu autoterapii.

Szeroko opisane praktyki fizyczne, a szczególnie ćwiczenia podstawowe i asany, są swego rodzaju środkiem pomiędzy materią, konkretnością mięśni, powięzi czy nerwów a odczuwaniem energii, dobrostanu czy wewnętrznego wyciszenia. W zdrowotnym znaczeniu to jest celem. Tu chciałbym zwrócić uwagę na jeden z istotnych fragmentów książki, w którym autorzy piszą, że jeśli „duch jogi płynie we wszystkim, co robimy w ciągu całego dnia, to bardzo wiele rzeczy z jogi terapeutycznej, które opisano w tej książce, można zastosować w dowolnym miejscu i dowolnym czasie: uważność, świadomość, odczucie oddechu, korygowanie i doskonalenie postawy ciała, łagodne ruchy dłońmi, stopami czy ramionami”. Oczywiście to tylko jeden z wymiarów jogi w ogóle, a łączący się z praktycznością życia. Ale przecież joga to również pomoc samemu sobie w tym najważniejszym z wymiarów, a zarazem najsubtelniejszym, w wymiarze filozoficznym. Ma nam pomóc zrozumieć istotę życia i istnienia. Gdyż wszystkie pozostałe są jedynie środkami dla tego głównego celu.

Książka zarówno w swej oryginalnej wersji, jak i wersja polska adresowana jest do określonego środowiska osób zajmujących się ćwiczeniami jogi. Ale ze względu na swój „szeroki” sposób podejścia do pracy z osobą, może być rekomendowana  do  innych  środowisk,  tak  terapeutycznych,  jak  i  rekreacyjno-fitnesowych. 

Chciałbym  zwrócić  uwagę  na  trzy  mocne strony podręcznika „Joga jako terapia. Podstawy i zmodyfikowane ćwiczenia podstawowe” autorstwa Luise Wörle i  Erika  Pfeiffa.  Po  pierwsze,  kompleksowe  ujęcie  bardzo  tradycyjnych  ćwiczeń  jogi  w  powiązaniu  z  zachodnimi  systemami rehabilitacji fizycznej i ruchowej oraz współczesną wiedzą na ten temat. Opisy ćwiczeń uzupełnione są rzetelną informacją o funkcjonowaniu ludzkiego organizmu zarówno pod kątem dokonania diagnozy i przydatności poszczególnych ćwiczeń, jak i w odniesieniu do przeciwwskazań i koniecznych konsultacji ze stosownym specjalistą medycznym. Natomiast modyfikacje każdego z ćwiczeń dają szansę na podjęcie treningu przez każdego, nawet przez osoby w znacznym stopniu niepełnosprawności.

Po drugie, klarowna konstrukcja podręcznika ułatwiająca ogólne zrozumienie przesłania autorów, jak choćby szybkie odnalezienie potrzebnego ćwiczenia. Natomiast profesjonalnie przygotowane fotografie ułatwiają pełniejsze rozumienie pisemnych instrukcji i podpowiadają, jak wykonywać poszczególne ruchy.

I po trzecie, wiarygodny, naukowy język podręcznika wyjaśniający istotę i cel poszczególnych ćwiczeń nie tylko dla profesjonalistów, ale też dla praktyków, którzy chcieliby wiedzieć nieco więcej o wykonywanych ćwiczeniach". (Dr hab. Lesław Kulmatycki ze "Wstępu do wydania polskiego")