Po co człowiekowi czas

Znajdujemy czas i go tracimy, niczym komplet kluczy; oszczędzamy czas i go przepuszczamy, jak pieniądze. Czas się skrada, ucieka, pełznie, biegnie, płynie, zatrzymujesię w miejscu; mamy dużo czasu lub przeciwnie, bardzo mało; stale wywiera na naswyczuwalną presję.

Dzieciństwo przemija, terminy nas gonią. Spróbujcie przez chwilęodnieść się do czasu nie posługując się żadnymi przenośniami, do pojęcia czasuw stanie czystym. Nie da się. „Czas nie byłby dla nas tym, czym jest, gdybyśmy niemogli go tracić lub nim zarządzać”.

W swoich błyskotliwych rozważaniach autor, finalista jednej z najbardziej prestiżowych nagród literackich w USA, zabiera nas na osobistą wyprawę ku źródłom naszegopostrzegania czasu. W towarzystwie naukowców odwiedza najdokładniejszy zegar naświecie (który istnieje tylko na papierze), odkrywa, że „teraz” tak naprawdę wydarzyłosię ułamek sekundy temu, znajduje dwudziestą piątą godzinę w ciągu dnia, przenosi się do Arktyki, by stracić poczucie czasu, a w laboratorium neurobiologicznymna jedną ulotną chwilę udaje mu się nawet cofnąć czas.