Mahabharata Tom VII / (1) Księga XII cz.2

Mahabharata, wielka hinduska epika, napisana w oryginale w sanskrycie przez mitycznego mędrca-ascetę Wjasę, ma za sobą długą tradycję bycia opowiadaną i dlatego istnieje wiele różnych Mahabharat. Nawet różne wersje sanskryckie nie są jednolite i istnieją między nimi istotne różnice.

Mówiąc bardzo ogólnie, Mahabharata jest książką o wielkich namiętnościach i o tym, jak namiętności te niszczą poszczególne jednostki, determinują losy królestw i losy całego wszechświata. Z drugiej strony Mahabharata jest książka o wyłanianiu się rzeczywistości normatywnej dharmy (Prawa), zwanej również po prostu religią, która poskramiając rządzące interakcjami namiętności i kontrolując je, leży u podłoża porządku społecznego, zapewniając sprawne funkcjonowanie jednostki, królestwa, wszechświata.

W tym opowiadaniu Mahabharaty głównym celem opowiadającej ją Barbary Mikołajewskiej jest jak najdokładniejsze odtworzenie tego, co znajduje się w samym tekście bez utraty jego walorów literackich i zbędnego komplikowania jej własnych, dość niekiedy skomplikowanych rozważań zbędnymi wtrętami teoretycznymi.

Mahabharata Tom VII / (1) zawiera część 2 Księgi XII - Santi Parva. Mokszadharma Parva, O drodze do Wyzwolenia (w pięćdziesięciu czterech opowieściach).

Spis treści:

• Synopsis
• Opowieść 144: O ścieżcie wiedzy i szukaniu Wyzwolenia (mokszy)
• Opowieść 145: O nagłym olśnieniu
• Opowieść 146: O pięciu "wielkich" elemantach (maha-bhuta), życiu i Duszy
• Opowieść 147: O stworzeniu żywych istot przez Brahmę i wprowadzeniu w ruch koła istnienia poruszanego przez prawo karmy
• Opowieść 148: O naturze materialnej Prakritti działającej przez zmysły, umysł, rozumienie i o wcielonej duszy
• Opowieść 149: O ścieżce recytatora i jej owocach
• Opowieść 150: O wiedzy duchowej osiąganej dzięki jodze prowadzącej do Wyzwolenia
• Opowieść 151: O stanie umysłu prowadzącym do poznania Brahmana
• Opowieść 152: O Krysznie - Najwyższej Osobie i Twórczej Zasadzie wszechświata
• Opowieść 153: O uwalnianiu się od ułudy ego-świadomości (ahamkara)
• Opowieść 154: O tym, co trzeba wiedzieć o Brahmanie, Puruszy, Prakritti i potędze jogi
• Opowieść 155: O odrębności (dualizmie) ciała i duszy i naturze Wyzwolenia
• Opowieść 156: O tym, jak wiedza i samokontrola pomagają w zachowaniu spokoju pomimo nieszczęścia
• Opowieść 157: O zmienności tego świata, oznakach pomyślności i niepomyślności i najyższej ścieżce prawości
• Opowieść 158: O cykliczności w historii Wszechświata
• Opowieść 159: O rzece czasu i tratwie wiedzy zbudowanej z Wed i jogi
• Opowieść 160: O charakterze poznania (wiedzy), które prowadzi do Wyzwolenia
• Opowieść 161: O zdobywaniu Wyzwolenia bez łamania wedyjskich nakazów działania
• Opowieść 162: O odkrywaniu duszy wśród procesów mentalnych zrodzonych z połączenia duszy z ciałem (adhjatma)
• Opowieść 163: O przekaraczaniu świata zmysłów i przedmiotów stworzonego przez Prakritt
• Opowieść 164: O narodzinach Śmierci i jej sprawiedliwości
• Opowieść 165: O wątpliwościach Judhiszthiry, co do tego, czym się kierować, aby nie zejść ze ścieżki prawości
• Opowieść 166: O nieranieniu (ahimsa) jako najwyższej i uniwersalnej ścieżce prawości
• Opowieść 167: O postępowaniu w sytuacji, gdy okrutny akt jest zarówno nakazany, jak i zakazany
• Opowieść 168: O dyskusji Kapili z Sjumaraśmim na temat ścieżki wiedzy i działania w świetle wedyjskich nazkazów
• Opowieść 169: O prawości jako największym darze od bogów
• Opowieść 170: O drodze jednostki do grzechu, prawości, wyrzeczenia i Wyzwolenia.
• Dodatki: Aneks 2: Stwarzanie wszechświata: Brahman, Purusza i Prakriti; Aneks 3: Ewolucja Prakriti; Słowniczek Mahabharaty.