The Yes Brain. Mózg na Tak

Okładka jest świetna. Ale na tym koniec. Już sam początek zrobił na mnie takie wrażenie, że zaczęłam się zastanawiać kiedy wreszcie dostanę wiedzę, której tu szukam. I co? I słabo.

Autorzy wyrażają się w bardzo naukowy sposób. Zdań naszpikowanych niezwykle prostymi i przyjemnymi słowami w stylu: neurobiologia interpersonalna czy trójkąt dobrostanu jest tu po prostu mnóstwo. Niby proste i po polsku. Ale bez tych uroczo brzmiących nazw, treść byłaby dużo bardziej przystępna i zdecydowanie bardziej sympatyczna.

Niestety konkretne rady bardzo ciężko wyłuskać szybko i sprawnie. Czułam się przy tym jak detektyw, lub kopciuszek odsiewający to, co dla mnie zbędne od tego co praktyczne. Po około 45 stronach zdałam sobie sprawę, że cała książka będzie utrzymana w takim tonie, a przecież całość to zaledwie 189 stron…

Trzeba przyznać, że autorom udało się wywołać we mnie emocje. Jednak przeważającą była tu niestety irytacja, Nijak nie lubię poradników, które męczą naukowym bełkotem, bo inaczej chyba nie jestem w stanie tego określić. Jak dla mnie treść jest po prostu przekombinowana i zdecydowanie zbyt skomplikowana.

W dodatku autorzy co rusz odsyłali mnie do innych swoich książek, co jeszcze bardziej męczyło, bo miałam wrażenie, że ten tytuł to głównie taka kryptoreklama ich innych publikacji.

Wrrr…

Nie rozumiem, dlaczego wyniki najnowszych badań naukowych są ważniejsze od konkretów: jak reagować. Każdy rodzic wie, jak wygląda napad szału u jego pociechy. Ale jak się zachować w takiej sytuacji? Jak do niej nie dopuścić w przyszłości? Podejrzewam, że przeciętna matka ma gdzieś te wyniki. Ona chce wiedzieć jak radzić sobie z dzieckiem, a nie co odkryli naukowcy na temat sfer i jak rozróżnić, w której z nich akurat znajduje się jej dziecko. Potrzebuje prostych rad do wcielenia od razu w życie. Nie ma czasu na taką zabawę w detektywa.

Dużo nauczyłam się z innych poradników, dzięki którym moje korepetycje zyskały na jakości. Moje podejście się zmieniło i naprawdę doceniam każdą rade, jaką uzyskałam z innych źródeł. Nigdy natomiast nie męczyłam się, by te rady znaleźć. Mi się, tak najzwyczajniej w świecie, ta książka po prostu nie podobała.

Czy komuś w ogóle polecam ten tytuł?

Oj tak. Osobom, które łakną wiedzy teoretycznej. Które uwielbiają poznawać dogłębnie psychologiczne mechanizmy, jakie rządzą naszym umysłem czy też elementy składowe poszczególnych reakcji, analizować, zastanawiać się, wyciągać własne wnioski. Czytelnikom, którzy chcą dowiedzieć się więcej, bardziej i nie przeszkadza im naukowy ton.

Obrazowo i konkretnie

Żeby tak do końca nie narzekać, znalazłam też coś fajnego. Treść przeplatają rysunki i są one naprawdę ładne i estetyczne, a dodane do nich opisy dają naprawdę wartościowe wskazówki. Można tu zobaczyć przykładowe wypowiedzi rodziców, jak się do dziecka odezwać, a jak nie. Jak pomóc mu zrozumieć daną sytuację, jak nastawić je pozytywnie do kolegów czy w ogóle życia. I to jest coś, co pomaga.

Dla osób zainteresowanych tym, jak działa mózg, ten poradnik będzie ciekawy. Niestety uważam, że rodzicom z dużymi problemami wychowawczymi autorzy przekazują wiedzę w bardzo ciężki, mało przystępny sposób i na pewno nie daje szybkich wskazówek do natychmiastowego wcielenia w życie.

Na mnie ten poradnik wrażenia nie zrobił i niestety nie trafi na półkę ulubionych. Doszłam do wniosku, że ja spodziewałam się tu czegoś zupełnie innego. Może takiej Superniani, ale w wersji pisanej?

[Adres usunięty]