Oświadczyny

Książka zapowiadała się bardzo dobrze. Uwielbiam rozgrzebywanie rodzinnych tajemnic i uwielbiam staruszki osadzone w rolach pierwszoplanowych. Nie pytajcie dlaczego, ciężko byłoby mi to uzasadnić, ale one zawsze bardziej mi łamią serce. Jednak czegoś mi tutaj brakło. Czegoś bardzo istotnego.

Fabuła rozkręca się bardzo szybko. Amy po krótkim wprowadzeniu nas w swoją sytuację natychmiast kontaktuje się z osobą z ogłoszenia. Panie podejmują błyskawiczne decyzje. Obie są zdecydowane i nie mają nic do stracenia. Obie w towarzystwie zupełnie obcej sobie osoby wyruszają w pełną sentymentu i bolesnych wspomnień podróż, która ma odmienić ich życie. Oczywiście jeszcze o tym nie wiedzą.

Dwutorowa fabuła prowadzi nas przez ulice współczesnego Manhattanu i Londynu lat 50-tych.

W czasie podróży za ocean Georgia dzięki swojej dostojności i niewymuszonej elegancji wzbudza podziw młodej, prostej dziewczyny z Queens. Umacnia w Amy pewność siebie i wymazuje z jej psychiki poczucie niższości. Amy z kolei obdarza starszą panią ciepłem i przyjaźnią, jakiej ta nie czuła zbyt dawno. Szereg przygód i wydarzeń, których doświadczą w czasie tych kilku dni zbliża je do siebie bardziej niż mogłyby przypuszczać.

Tuż obok nowojorskich wydarzeń wiedzie nas retrospekcja do lat wczesnej młodości Georgii, kiedy to była jedną z debiutantek przedstawionych samej królowej. Rok pełen przyjęć i pozornej zabawy miał połączyć panny z doskonałym wykształceniem i manierami z kawalerami z najlepszych brytyjskich rodów. Na jednym z takich przyjęć Georgia poznaje Edwarda. Szybko okazuje się, że obydwoje kompletnie nie są zainteresowani poszukiwaniami współmałżonka. Szeregiem przypadków i wypadków zbliżają się do siebie.

A to czego mi brakowało od samego początku to klimat. Nie czułam ani mikroklimatu brytyjskiego, ani amerykańskiego rozmachu. Najlepszym dowodem jest to, że nie było żadnych różnic między bohaterami przedstawiającymi te dwie narodowości. Owszem, były wyraźnie zaznaczone różnice klasowe pomiędzy bogaczami, a klasą robotniczą, ale nic poza tym. Nie kupiłam historii z debiutanckim rokiem ani nie „poczułam” nastroju Londyńskich ulic. Tak jak na przykład w Trylogii Czasu, która była cudownie brytyjska, mimo że napisana przez Niemkę.

Książka mniej więcej do połowy jest niczym więcej niż zwyczajną, leciutką obyczajówką. Całkiem miłą, nawet mądrą, ale przeciętną. Dopiero po połowie z radością przywitałam emocje, które dogoniły pęd fabularny. I jak już te emocje uderzyły przepadłam na całe dwieście stron…

Historia Georgii okazała się piękna, romantyczna i tragiczna zarazem. Starsza dama urzekła młodzieńczą pasją w retrospekcjach i mądrością, jaką wyniosła ze swoich przeżyć w czasie teraźniejszym. Amy z kolei wyszła z kokonu zagubionej myszki i okazała się inteligentną, zaradną i bardzo empatyczną kobietą. Potrzebowała tylko bodźca, który ją do tego pobudzi.

Ostatecznie historię oceniam bardzo dwojako, bo przecież porwała mnie dopiero po połowie. Chociaż początek nie był przecież zły, a zakończenie bardzo dobre i urwane w najodpowiedniejszym momencie. Zamykając książkę czułam lekki niedosyt, co spowodowało, że historia została mi w pamięci na dłużej.

Książka opowiada o dwóch silnych i zaradnych kobietach, i dwóch odległych w czasie o pięćdziesiąt lat historiach młodości i miłości. O przyjaźni pomimo różnicy wiekowej i klasowej. To dwa różne pokolenia, które znalazły klucz do wspólnego języka. Jaki? Odnajdźcie go sami 😉

Choć akcja umiejscowiona jest w czasie świąt Bożego Narodzenia i Sylwestra, ja tego klimatu nie poczułam. I choć pewnie w normalnych okolicznościach byłoby to przeze mnie odebrane jako wada powieści, to w tym wypadku niczego takiego nie mogę przyznać.

A to dlatego, że autorka zrealizowała swój pomysł w taki sposób, że Czytelnik skupia się na smutnej historii Georgii i problemach Amy, zupełnie zapominając o jakiejkolwiek “potrzebie” klimatu świąt.

Mniej więcej od drugiej połowy zaczęłam brnąć przez tę książkę ze wzruszeniem w gardle. Szlag mnie trafiał na niesprawiedliwość losu, jednak autorka nie trzymała mnie w niepewności. Szybko rozwiała wątpliwości, odpowiedziała na pojawiające się w mojej głowie pytania.

Świetne pióro autorki sprawiło, że czułam ból bohaterki, jej gorycz względem rodziny, rozczarowanie i smutek.

W książce pojawia się przeplatanie współczesnych wydarzeń z przeszłością, a choć przeszkadzało mi to ogromnie w książce "Gwiazdy, które spłonęły", to tutaj takie zagranie pasowało idealnie. Świetnie poskładane i z pewnością nie męczy podczas lektury.

Okładka. Czy Wy widzicie tę piękną grafikę? Śnieg, Nowy Jork i para trzymająca się za ręce. To cały obraz powieści zawarty w tych kilku elementach. Do tego porządne wykonanie, okładka ze skrzydełkami i zachwycam się samym widokiem!

Jedyne, co nie do końca mi się podobało, to zakończenie. Trochę rozczarowujące. Spodziewałam się chyba bajki. Ale życie to nie bajka, niestety czasem jest inaczej, niż byśmy chcieli i o tym pamiętała Tasmina Perry.

Jest to piękna, choć niezwykle smutna opowieść o niespełnionych nadziejach, marzeniach i miłości silnej tak, jak tylko może być silną ta prawdziwa. Dla czytelników o słabych nerwach polecam chusteczki, ale naprawdę warto przeczytać “Oświadczyny”.

[Adres usunięty]

Życiowe decyzje

„Wszystko, co miała, to marzenia o życiu, które mogliby razem wieść, gdyby nie ten jeden wieczór, który zmienił jej życie na zawsze” – ileż osób zmieniło swoje życie na gorsze w ciągu zaledwie kilku chwil. Jedno zawahanie, jedna nierozsądna decyzja, jeden unik bądź po prostu nieobecność w danym czasie i miejscu wystarczy, by zaprzepaścić szansę, by zmienić koleje naszego losu.

W jaki sposób w jednej chwili zmieniło się życie dwóch kobiet, które dzieli pięćdziesiąt lat? Jakich wyborów dokonały bądź przed jakimi je postawiono? Dowiemy się tego z pięknej, niezwykle wzruszającej powieści „Oświadczyny”, która nie tylko dodaje nam odwagi do tego, by wreszcie zacząć marzyć, zacząć żyć, ale zabiera nas w niezwykłą podróż do czasów, w których wciąż istniał system klasowy, w którym do debiutu młodych panien przywiązywano niezwykle wielką wagę. Książka autorstwa Tasminy Perry, opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego, to wyjątkowa propozycja nie tylko dla kobiet, ale dla wszystkich osób ceniących sobie dobrze opowiedziane i pobudzające wyobraźnię historie.

Poznajemy Amy Carrell, młodą mieszkankę Londynu, kelnerkę zatrudnioną w jednej z najmodniejszej restauracji na Upper Street. Praca w Forge jest jednak tylko sposobem na zdobycie środków finansowych, niezbędnych do opłacenia maleńkiej kawalerki. Tak naprawdę jej życie to taniec, tyle tylko, że od ostatniej kontuzji nikt nie jest zainteresowany jej zatrudnieniem. Na dodatek tuż przez Bożym Narodzeniem porzuca ją ukochany, wybierając prestiżowe stanowisko i obce jej wyższe sfery. Wydawać by się zatem mogło, że jej życie straciło sens. Kiedy przez przypadek trafia na dość niezwykle ogłoszenie kobiety, poszukującej towarzyszki wyprawy do Nowego Jorku Amy wie, że nie ma nic do stracenia. Co więcej, jest to dla niej szansa, by – wobec tak ograniczonego budżetu – wrócić choć na chwilę do domu i spotkać się z rodziną.

Kobietą, która umieściła ogłoszenie, jest Georgia Hamilton – legenda rynku wydawniczego. Dystyngowana, siedemdziesięcioletnia pani, pragnie odwiedzić miasto, w którym nigdy nie była, a tak naprawdę, w pewien sposób powrócić do przeszłości. Kiedy wyruszają w drogę, role bohaterek się zmieniają – Amy, zamiast być przewodnikiem po własnym mieście, staje się uczennicą, zaś Georgia przejmuje rolę ofiarnej nauczycielki, która nie tylko wprowadza dziewczynę w świat dobrych manier, ale pokazuje jej również, jak żyć. Jednocześnie wraz z Amy poznajemy niezwykłą choć bolesną historię z przeszłości starszej pani, przenosimy się do roku 1958, kiedy to osiemnastoletnia Georgia przybywa wraz z matką do Londynu, by wziąć udział w balu debiutantek i … znaleźć bogatego męża.

Jak zakończy się ta opowieść? Z pewnością poszukując odpowiedzi na to pytanie warto sięgnąć po powieść autorstwa Tasminy Perry, która rzuca na czytelnika czar. Dzięki plastycznym opisom wirujemy w tańcu wraz z młodymi debiutantkami, targają nami takie same emocje, które przeżywa Georgia, doświadczamy również upokorzenia Amy. Doskonale zbudowana historia, przedstawiająca nie tylko miłosną opowieść, ale również tło społeczne wydarzeń, przyciągnie wielu czytelników, którzy z rozmarzeniem zgłębiać będą skomplikowane losy bohaterek.

„Oświadczyny” jest z pewnością jedną z tych powieści, które czyta się wielokrotnie mimo świadomości biegu wydarzeń. Lektura dostarcza nam bowiem nieskończenie wielkiej przyjemności, płynącej zarówno z fabuły, jak i obecnego w książce niezwykłego klimatu retro. Nie można zapomnieć również o przesłaniu powieści, która dowodzi, że każdy czas jest dobry na zmianę życia, na nowe doświadczenia, na miłość. Trzeba się tylko poddać tym zmianom…

Justyna Gul

Qultura słowa

Rok 1958 - młoda Georgia Hamilton marzy o tym, aby zostać pisarką. Jej rodzice chcą, aby wzięła udział w balu debiutantek i znalazła odpowiedniego kandydata na męża. Pojawia się bogaty mężczyzna, ale sprawę komplikuje nieprzemyślana decyzja.

Rok 2012 - Amy Carrell kelnerka i tancerka z zamiłowania jest zakochana w bogatym i wykształconym Danielu. Rodzina mężczyzny nie może zaakceptować miłości ludzi z dwóch płaszczyzn społecznych.

Spotykają się dwie nieznajome kobiety, każda z innymi przeżyciami, planami oraz własnym światopoglądem. Ich drogi połączyło ogłoszenie o wspólnej podróży do Nowego Jorku. Bohaterki wspólnie dzielą się przeżyciami, o tym jak walczyć o uznanie i prestiż społeczny, być wykluczonym oraz stracić wielką miłość. Mogłoby wydawać się, że mimo różnicy wiekowej, nie znajdą wspólnego języka, ani podobieństw w swojej przeszłości. Życie pokazuje, że sprawa wygląda zupełnie inaczej.

Już chyba dobrze wiecie, że uwielbiam książki, w których akcja przedstawiona jest w dwóch płaszczyznach czasowych. W związku z tym nie mogłam przejść obojętnie wobec najnowszej powieści Tasminy Perry. Pięćdziesiąt cztery lata zmieniły wiele w życiu oraz ułatwiły wykonywanie wielu czynności. Czas ten nie zmienił jednak postępowania ludzi, ani ich uczuć i emocji. Obie bohaterki przeżyły załamanie miłosne. Jedna z nich została zdyskryminowana za swoje pochodzenie i wykonywaną pracę, a druga pokonana przez zazdrosną kuzynkę. Jestem wprost zachwycona piękną, a zarazem smutną historią Georgii.

Każdy z nas czeka na tę jedyną, wyjątkową miłość. Czasami ludzie trafiają na nieodpowiednich partnerów, którzy tylko z nimi pogrywają i wykorzystują do danych celów. Inne przypadki miłości są piękne i wyjątkowe - takie jak z bajek Disneya. Nic jednak nie przychodzi samo i o taką prywatną bajkę trzeba zawalczyć - a ja Wam z tego miejsca życzę cudownej wygranej.

Powieść "Oświadczyny" polecam każdej osobie, która lubi, kiedy akcja rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych. W tej książce poznacie uroki miłości, wybierzecie się w podróż do Nowego Jorku, a także zostanie Wam przedstawiony wątek o tym, ile może zmienić jedna, pochopna decyzja, niewłaściwy ruch czy zachowanie.

[Adres usunięty]