Nagość

Dlaczego nagość nie jest po prostu brakiem ubrania? Co łączy bulimię i starożytne święta? Na czym polega siła niemocy? Jak odczytać prozę Kafki? Czym grozi redukcja tożsamości do czysto biologicznych danych? Czym jest współczesność? Co to jest ciało chwalebne?

Komu nie jest obojętna kondycja człowieka we współczesnym świecie, powinien sięgnąć po Nagość. Agamben swobodne porusza się w obrębie różnych dziedzin: teoria literacka, myśl polityczna, tradycja filozoficzna, badania religioznawcze, literatura i sztuka - wszystko to w połączeniu z klarownością wywodu dają szeroki obraz rzeczywistości.

Giorgio Agamben maluje obraz prowokujący, stymulujący wyobraźnię i zmuszający do namysłu.

Na początku XX wieku powstały najpierw w Niemczech, a później w innych krajach Europy liczne ruchy gloryfikujące nudyzm jako nowy ideał społeczny, zgodny z naturą człowieka. Nie przez przypadek stało się to możliwe jedynie poprzez przeciwstawienie właściwej pornografii i obscenicznej nagości prostytucji - nagości jako Lichtkleid ("świetlista szata"), czyli poprzez nieświadome nawiązanie do starodawnej teologicznej koncepcji nagości niewinnej jako szaty łaski. Zwolennicy nudyzmu nie ukazywali nagości, lecz szatę, nie naturę, lecz łaskę.

Badacz zamierzający zająć się poważnie zagadnieniem nagości powinien więc przede wszystkim sięgnąć jak archeolog powyżej teologicznego przeciwieństwa nagość-szata, natura-łaska - nie po to jednak, aby dotrzeć do stanu pierwotnego, poprzedzającego rozłam, lecz aby zrozumieć i zneutralizować.

(fragment)

Giorgio Agamben jest bez wątpienia jednym z najważniejszych myślicieli współczesnej teorii politycznej.

"Magazine Littéraire"

Agamben nieustannie balansuje między wyjątkową erudycją a intymnym szeptem wprost do ucha czytelnika.

"L'espresso"

Giorgio Agamben jest najlepszym pisarzem wśród naszych filozofów. [...] Potrafi zaskakiwać niczym barokowy poeta.

"La Stampa"