Indywidualne programy edukacyjno-terapeutyczne dla I etapu nauczania uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym

Indywidualne programy edukacyjno-terapeutyczne dla I i II etapu nauczania uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym” zostały bardzo pomysłowo skonstruowane. Zawierają niemal te same, bardzo podobne obszary, treści kształcenia zarówno dla pierwszego jak i dla drugiego etapu nauczania. Pozwala to nauczycielowi na stopniowe oraz elastyczne przechodzenie z treści kształcenia zawartych w klasach 1-3, do treści kształcenia ujętych w klasach 4-6, w zależności od możliwości i umiejętności ucznia upośledzonego w stopniu umiarkowanym. Korzystam z dwóch części tych programów zarówno do I etapu nauczania jak i dla drugiego etapu nauczania. Budowa tych programów umożliwia mi to, że np. edukację matematyczną realizuje z klasy drugiej zaś edukację polonistyczną z klasy czwartej lub realizuje IPET z klasy pierwszej, gdy dziecko jest w klasie drugiej. Są różne możliwości wykorzystania tych programów. Zależeć to będzie zarówno od dziecka, jego możliwości jak również od pomysłowości i inicjatywy samego nauczyciela uczącego dziecko

Nauczyciel dokonuje z podanych treści kształcenia wyboru zadań stawianych uczniowi do wykonania. Autorki interesująco opracowały treści dotyczące poznawania przyrody, zapoznawania się z różnymi środowiskami naturalnymi, prowadzenia hodowli i upraw. W poszczególnych etapach kształcenia uczniowie zapoznają się z różnorodnymi ekosystemami. A wiec jest to środowisko przyrodnicze najbliższe uczniowi: park, ogród, sad, las, łąka, pole, oraz środowisko wodne typu: rzeka, jezioro, staw, jak również świat zwierząt, w tym zwierzęta: wiejskie, domowe, egzotyczne. Prawidłowe jest również wprowadzenie dziecka w uspołecznianie wychowanka „Ja i otoczenie”. W programie znajdują się między innymi działy dotyczące uspołeczniania. Są to: dziecko jako (uczeń ), członek rodziny i społeczeństwa, jako klient punktów usługowych, oraz uczestnik ruchu drogowego Działy te zawierają treści kształcenia takie jak: w sklepie, na poczcie, w barze, w restauracji, u fryzjera, u fotografa oraz na dworcu PKP, PKS do których autorki dobrały oczekiwane osiągnięcia ucznia. Stopniowe i systematyczne jest poznawanie najbliższego otoczenia.

Programy te zawierają treści dotyczące tworzenia warunków do zdobywania umiejętności technicznych i wykorzystywania ich w różnych sytuacjach życiowych. Jest to dział dziecko w świecie urządzeń technicznych, w którym znajdują się treści kształcenia: sprzęty AGD i RTV, obsługa urządzeń, bezpieczeństwo w czasie korzystania z urządzeń. Indywidualne programy edukacyjno-terapeutyczne umożliwiają osiągniecie celów edukacyjnych, czyli rozwijanie autonomii ucznia z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym, wdrażanie go do funkcjonowania społecznego, rozumienia i uznawania norm społecznych oraz wyposażenie go, stosownie do jego możliwości, w takie umiejętności i wiadomości, które pozwolą mu na postrzeganie siebie jako niezależnej osoby. Sądzę, że tego typu publikacji powinno być znacznie więcej na rynku.Książka ta zawiera zarówno Indywidualny Program edukacyjno-terapeutyczny jak również zestaw ćwiczeń pomocniczych stymulacji rozwojowej umieszczony w załączniku. Słowem dwa w jednym. Gorąco polecam tą książkę zarówno nauczycielom jak również rodzicom których dzieci są niepełnosprawne intelektualnie w stopniu umiarkowanym..

Od indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego bardzo wiele zależy. Program ten powinien być dokładnie przemyślany, zaplanowany, realny, mierzalny, wykonalny a następnie we właściwy sposób wprowadzony w życie. Napisanie „dobrego” programu dla dziecka niepełnosprawnego, którego nie znamy nie jest łatwe, pozwolę sobie nawet napisać, że jest niemożliwe. Rozpoczynając pracę z dzieckiem upośledzonym nie wiemy, jakie są jego indywidualne możliwości, nie znamy też skomplikowanej sytuacji rodzinnej, w którą czy chcemy, czy też nie musimy wejść i w niej funkcjonować, dyskretnie pomagać, pilnując jednocześnie, aby nie naruszać ich prywatności, nie osądzać, i nie krytykować rodziców. Pisząc program dla dziecka staramy się go, wprowadzać w życie. Dostosowujemy wymagania do indywidualnych możliwości i stanów emocjonalnych, dziecka, jakie wystąpią w danej sytuacji, która często jest niezależna od nas. W indywidualnym programie zajęć uwzględniamy wiele metod pracy charakterystycznych dla pedagogiki specjalnej. Staramy się, aby czas poświęcony dziecku mógł być zawsze dla niego racjonalnie wykorzystany, a dla nas przyniósł zawodową satysfakcję. W miarę zaistniałych potrzeb IPET jest przez nas modyfikowany i ulepszany.

Dzięki długoletnim doświadczeniom w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi wiem, że zestawy oczekiwanych osiągnięć, ćwiczeń, jakie zaplanuję przeprowadzić w danym dniu, tygodniu, miesiącu muszę zawsze dopasowywać do zastanego stanu emocjonalnego swojego ucznia, jego zdrowia i predyspozycji rozwojowych. Ponadto przy niepełnosprawności intelektualnej nie zawsze jestem w stanie przewidzieć efektów swojej pracy. Dlatego, na bieżąco, prowadzę notatki, zaznaczając odniesione sukcesy i porażki, zapisuję uwagi, wskazówki i zalecenia, które wykorzystuję w dalszej pracy z uczniem. W każdej problematycznej sytuacji dotyczącej dziecka, miarę swoich możliwości, służę jego rodzinie pomocą, radą i wsparciem psychicznym. Skonstruowane, opracowane i opublikowane przez autorki „Indywidualne programy edukacyjno- terapeutyczne” przeznaczone są dla dziecka z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym, ale mogą go wykorzystać również inni nauczyciele pracujący z dziećmi z porażeniem mózgowym czy dziećmi autystycznymi. Program opiera się o podstawę programową Rozporządzenia MEN iS z dnia 13 stycznia 2005, obserwację dziecka niepełnosprawnego w stopniu umiarkowanym, zaleceniach Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, wskazówkach zawartych w literaturze. Program przygotowany jest rzetelnie i prawidłowo. W miarę zaistniałych potrzeb jest on przez nas modyfikowany i ulepszany. Polecam tą książkę wszystkim nauczycielom, którym zależy na tym aby dziecko niepełnosprawne mogło uczyć się na równi z dziećmi pełnosprawnymi, oraz aby mogło ono odczuć radość i satysfakcję z odniesionego sukcesu.