Mahabharata tom VI

Mahabharata, wielka hinduska epika, napisana w oryginale w sanskrycie przez mitycznego mędrca-ascetę Wjasę, ma za sobą długą tradycję bycia opowiadaną i dlatego istnieje wiele różnych Mahabharat. Nawet różne wersje sanskryckie nie są jednolite i istnieją między nimi istotne różnice.

Mówiąc bardzo ogólnie, Mahabharata jest książką o wielkich namiętnościach i o tym, jak namiętności te niszczą poszczególne jednostki, determinują losy królestw i losy całego wszechświata. Z drugiej strony Mahabharata jest książka o wyłanianiu się rzeczywistości normatywnej dharmy (Prawa), zwanej również po prostu religią, która poskramiając rządzące interakcjami namiętności i kontrolując je, leży u podłoża porządku społecznego, zapewniając sprawne funkcjonowanie jednostki, królestwa, wszechświata.

W tym opowiadaniu Mahabharaty głównym celem opowiadającej ją Barbary Mikołajewskiej jest jak najdokładniejsze odtworzenie tego, co znajduje się w samym tekście bez utraty jego walorów literackich i zbędnego komplikowania jej własnych, dość niekiedy skomplikowanych rozważań zbędnymi wtrętami teoretycznymi.

Mahabharata Tom VI zawiera część 1 Księgi XII.