Gdy ¿ycie prawie wymar³o

250 milionów lat temu ¿ycie zosta³o niemal zmiecione z powierzchni naszego globu. Co spowodowa³o tê katastrofê?
Masowe wymieranie z koñca permu pod wzglêdem zasiêgu nie mia³o sobie równych w historii naszej planety. Kataklizm przetrwa³ zaledwie co dziesi±ty ¿yj±cy na Ziemi gatunek, podczas gdy dziêki dinozaurom znacznie bardziej znana katastrofa kredowa poch³onê³a ich tylko po³owê. To, co zasadniczo ró¿ni oba wymierania, to szansa odrodzenia siê ¿ycia po katastrofie.
Ziemskie ¿ycie mo¿na porównaæ do drzewa, które wykie³kowa³o miliardy lat temu, potem zaczê³o rosn±æ i wypuszczaæ ga³êzie w miarê pojawiania siê nowych gatunków. Podczas masowych wymierañ zniszczeniu ulega znaczna czê¶æ jego korony, jakby rzuci³ siê na nie szaleniec z siekier±. Ca³e konary i ga³êzie zostaj± brutalnie usuniête. Jednak ocalone partie po pewnym czasie tworz± now± koronê, bujn± jak dawniej. U schy³ku permu z drzewa ziemskiego ¿ycia zosta³y tylko ¿a³osne resztki, które wcale nie musia³y okazaæ siê zdolne do przetrwania.
Co mog³o doprowadziæ do takich spustoszeñ? Jaka globalna katastrofa je wywo³a³a? W ksi±¿ce Gdy ¿ycie prawie wymar³o Michael J. Benton, renomowany brytyjski paleontolog, opowiada o skomplikowanej sekwencji wydarzeñ, które 250 milionów lat temu uczyni³y z Ziemi niemal martw± planetê.
Michael J. Benton profesor paleontologii krêgowców na University of Bristol, od 2014 roku cz³onek Royal Society. Prowadzi szeroko zakrojone badania, dotycz±ce wymierania permskiego. Na jego cze¶æ, jeden z rodzajów rynchozaura otrzyma³ w 2010 roku nazwê Bentonyx.