Podróżniczki. W gorsecie i krynolinie przez dzikie ostępy

Historie 20 kobiet,z przeszłości,ze świata niesprzyjającego indywidualności i szukaniu własnego miejsca,a tym samym szczęścia na tej ziemi,które nie chciały zostać Aniołami domowego ogniska.

W XIX w.we Francji rozwód był prawnie zakazany,w Anglii przez 137 lat udzielono 184 rozwodów-1 rozwód na rok(sic!).W momencie kiedy kobieta powiedziała sakramentalne "tak"traciła prawo do dysponowania własnym majątkiem;tylko wdowy albo panny były naprawdę wolne.

I to tylko one mogły oficjalnie żyć w konkubinatach z młodszymi partnerami(oczywiście poza granicami Anglii) mając za nic wiktoriańskie zakłamane normy obyczajowe,jak "królowa pustyni"Hester Stanhope,czy entymolożka Margaret Fountaine..

Przynajmniej nie groził im syfilis przywleczony przez świątobliwych mężów od prostytutek lub kochanek.

Kiedy w 1882 roku paryski lekarz Alfred Fournier założył drogą,dyskretną klinikę prywatną leczącą mężczyzn chorych na syfilis, w ciągu roku zgłosiło się 31 tys.(sic!) pacjentów.

Ale koniec z plotkowaniem.

Kobiety te,nie tylko wyruszały w krynolinach i gorsetach,one też w nich zdobywały szczyty Karakorum,jak np.Funny Bullock,czy odkrywały źródła Nilu jak zakupiona w 1859 roku na targu niewolników w Bułgarii Florence Baker.

Kate Marsden,angielska pielęgniarka odbyła roczną wyprawę do Jakucji w 1891 roku-przebyła 13 tys.km,by zbadać w jakich warunkach żyją chorzy na trąd.Jej wyprawa zaowocowała 6 lat później wybudowaniem szpitala dla tych ludzi,których współplemieńcy wyrzucali z wioski do tajgi,by umarli z głodu i zimna.

Moją ulubienicą została Ida Pfeiffer,która mając 45 lat wyruszyła na podbój świata szukała miejsc"gdzie nie ma hoteli i linii kolejowych".Była jedną z pierwszych turystek opisujących swoje przygody w książkach,oraz tą,która wyruszyła w kilka podróży dookoła świata.

Wspomnieć należy też o Isabelli Bird-Bishop,która w zaciszu domowym stawała się chorą z bólami kręgosłupa i depresjami niewstającą z łóżka,a gdy wyruszała w podróż żadne zmęczenie,niebezpieczeństwo nie miało nad jej ciałem władzy.

Lubię też postać babci Bibbulmum--Daisy Bates,która poświęciła swoje życie badaniu Aborygenów i walce o uznanie ich praw jako istot ludzkich.

Nie można zapomnieć też o Alexandrze Dawid-Neel pierwszej kobiecie,która podstępem weszła do Tybetu szczelnie zamkniętego dla cudzoziemców.

Życiorys każdej z tych kobiet mógłby posłużyć jako scenariusz do filmu,miały ciekawe,pełne przygód i niebezpieczeństw życie,wyruszały w podróż,żeby poczuć wolność i niezależność.Mam nadzieję,że wszystkie one umarły spełnione.

Jest to jedna z niewielu książek do której będę wracać,zwłaszcza wtedy gdy zwątpię w siebie,gdy ktoś mi powie,że nie dam rady,bo jestem kobietą.Będę miała tam napisane czarno na białym,że jeśli się udało im,tym kobietom z XIX wieku,tym bardziej uda się innym,tym z XXI wieku.

p.s.na końcu książki zamieszczona jest obszerna bibliografia-niestety,żadna relacja z podróży,czy pamiętniki nie zostały wydane po polsku,a te które zostały wydane po angielsku,niemiecku,francusku daty wydań mają sprzed II wojny światowej-więc raczej są nie do zdobycia,a szkoda,bo chętnie przeczytałabym relacje,pamiętniki z pierwszej ręki..