Ławka czyli opowieść o miłości, która obraziła Boga

Po książkę sięgałam z dużym entuzjazmem, zachęcona poprzednim dziełem autorki ("Ołówek" bardzo mi się podobał). Niestety, z żalem stwierdzam, iż " Ławka" momentami ociera się o grafomanię, jak dla mnie jest zbyt emocjonalnie rozedrgana.

Według mnie wątek dot. Marii Magdaleny można było bez szkody dla książki ominąć - rozumiem, że jest to ciekawy zamysł pani Rosickiej-Jaczyńskiej, natomiast do mnie zupełnie nie przemówił.

Nie rozumiem też, dlaczego autorka powtarza fragment z "Ołówka" - tylko tym razem występując jako "Maria". Lepszym rozwiązaniem mogło być pisanie w 1 os, lub też ew modyfikacja opisu poznania z Prezesem (jeżeli udajemy, że jest to tylko fikcja).

Nie mniej jednak, książka wciąga czytelnika w świat autorki, jej marzeń i pragnień. Nie pozostawia obojętnym i skłania do refleksji - przeczytałam ją 2 tygodnie temu i dalej wracam do niej myślami..