Trzecie Oko

Wiele lat temu zaczytywałem się książkami Rampy - byłem nimi zachwycony! Być może nawet trochę zbyt naiwnie traktowałem tę lekturę, jako wykładnię wszelakich prawd. Później przeczytałem gdzieś, że Lobsang Rampa "nie był żadnym lamą", tylko zwykłym anglikiem, który pewnego pięknego dnia ogolił sobie głowę, założył szatę i zaczął uważać się za tybetańskiego mistrza. Do tego nawet nigdy nie wyjechał ze swojego kraju a wiedza, którą przekazuje w swych książkach jest 'wyssana z palca", bajkowa i nijak ma się do realiów Tybetu... Zawiodłem się, rozczarowałem lekturą książek Rampy. Może nawet obraziłem się? Autor przecież używał pięknego języka, niezwykle barwnego, do tego było w nim coś racjonalnego i niefanatycznego. Wyniosłem z tego naukę taką, że zawsze zdrowy dystans jest dobry i nutka sceptycyzmu nie zawadzi. Dziś jednak powróciłem do książek Lobsanga i odkrywam je na nowo, znów się zaczytuję... Był, czy nie był lamą? Czy to ma znaczenie? Przecież nie wiemy wszystkiego. Nie wiemy wszystkiego o świadomości, o Tybecie. Kto wie, może Rampa był lamą w innym życiu, w innym czasie, w innej lini czasowej, w innym Tybecie? Kto wie?.

Naprawdę świetna książka ! I ciężko ją dostać w księgarniach gdyż to jest "jedno razowe wydanie" jak mi powiedziano. Więc tym bardziej dzięki temu jest wyjątkowa (: Polecam tę książkę każdemu ! ! !

Pozdrawiam '-.-'.